zaterdag 27 februari 2016

Mijlpaal met franse uiensoep

Vandaag weer een aantal stappen, stiekeme hobbels genomen.
Z'n acht jaar lang hebben mijn Zus en ik het thuisfront gevormd van een goede vriendin van ons die woont en werkt in Thailand. Enige maanden geleden hebben we bij haar te kennen gegeven dat ze meer verdient en dat het goed zou zijn als er een nieuw thuisfront gezocht zou worden. Die keuze maken en het hardop zeggen heeft ons heel wat tranen gekost. Van beide kanten uit.
Zowel in Thailand als in Nederland werd er gesnotterd, maar het was en is goed zo.

Inmiddels zijn we dankbaar dat er een nieuwe groep mensen bereid is gevonden deze taak over te nemen.
Eergister hebben we de facebookpagina al over gedragen en vandaag kwam daar het mailaccount bij. Nu enkel nog het website beheer overdragen en alle spullen die we hebben aan posters en promo martiaal.
Gek, maar ook goed...

In December schreef ik er al een blog over...
http://www.zusentrijntje.blogspot.nl/2015/12/skype-naar-de-andere-kant-van-de-wereld.html

Maar het afsluiten komt nu wel snel dichterbij....
En dan iets anders...

De geur van franse, nee ik moet eigenlijk zeggen Parijse uiensoep geurt door de kamer...
Heerlijk!!
Het kost altijd even wat werk, maar met een zieke kleine diva in huis is dit een prima klusje...
Echt als er zieken zijn sta ik graag in de keuken. Gister al cake gebakken en vandaag heerlijk uiensoep. Niet voor vanavond maar voor morgen want dan is hij nog lekkerder!

Recept is simpel maar heerlijk!

deze soep staat nu half uur op na het
 toevoegen van de boulion... moet dus nog even...
Ingrediënten:
* 1 tot 1,5 kilo uien in hele dunne ringen gesneden.
* 1 tot 2 teentjes knoflook. (meer kan maar vinden wij te veel overheersen)
* Olijfolie
* Roomboter
* Beetje zout en peper
* 250 ml droge witte wijn
* 1,5 liter kippen of runder boulion.
* Sneetjes stokbrood
* Geraspte kaas

Het uien pellen en snijden is altijd wel even een werkje maar ach... geoorloofd heel hart huilen roep ik dan altijd!
Dus ik heb mijn portie vanmorgen weer ven gehad.
En stiekem is dat heerlijk :)

Roomboter en olijfolie in de ban en de uien samen met de geperste knoflook aanzetten en echt wel een anderhalf uur tot een uur laten smoren. totdat ze echt heel zacht zijn. Regelmatig omscheppen is wel erg handig ivm aankoeken...
Daarna de wijn er bij, even op hoog vuur laten koken z'n twee minuten en dan de boulion er bij.
peper en zout naar smaak toevoegen.


Daarna de soep nog ruim een half uur, tot uur laten sudderen. De soep moet op die manier een diepe kleur krijgen.

Eenmaal klaar eten we hem nooit dezelfde dag maar altijd een dag later. Dan is hij nog lekkerder.
Stokbroodplakjes in de oven met geraspte kaas en bovenop de soep leggen en eet smakelijk...
Simpel, maar eenmaal deze uiensoep geproefd wil je geen andere uiensoep meer!

Van de week zal ik weer een update schrijven over onze middelste kanjer....
Voor nu wens ik jullie allemaal een heerlijk weekend toe!

Liefs Zus en Trijntje





donderdag 25 februari 2016

Schoolstress

Wat is dat toch een gek fenomeen.
Iedere ouder zal dit herkennen...

de keukentafel bezaaid met boeken uit de bieb, losse blaadjes waar een woordspinsel of woordweb op gekladderd is. Een blad met wat losse kreten die je al wist en de computer een verhitte moeder en een zuchtende groep 7 kanjer....

Dat is z'n beetje het zicht wat je had als je hier de afgelopen dagen binnen kwam.
Iets opzoeken op de computer was al een heel gedoe voor onze kanjer. Waar begin je.
Misschien is dat eens goed om aan de kids te leren opschool in plaats van ze naar huis te sturen met een blad waar enkel op staat waar het werkstuk aan moet voldoen.

Het onderwerp was dit keer snel gekozen.
De biologische boerderij. Dat was alvast 1.
Boeken uit de bieb halen kostte ook een halve middag want ahhh waar staat welk boek.
Eenmaal thuis was de eerste opzet al een hele uitdaging.

Na een week ploeteren was het gister dan eindelijk zover.
Er konden plaatsjes gezocht worden.
Iets waar ik niet bij nodig was, want dat kon hij wel alleen, joehoe!
Dus tijd voor koffie en huiswerk met onze grootste kanjer. Bio...
Overhoren, overhoren, voorlezen, overhoren....

op de valreep om half 3 het hele werkstuk inclusief juiste bladzijdenummer volgorde, wat een geploeter was dat zeg, konden we het werkstuk doorsturen naar t werk van manlief om hem uit te laten printen.

Vandaag kon hij in een mapje en wel mee naar school om ingeleverd te worden.
Ik ben zeer benieuwd wat WIJ voor cijfer zullen krijgen...

Maar dat was nog niet alles deze week. Vandaag heeft onze kanjer ook zijn boekbespreking.
nog een vreselijk zenuwslopend iets.
100 keer voorlezen van het uittreksel. Het uitzoeken van uitgever, schrijver en hoofdpersonen het maken van een powerpoint presentatie....
Maar gewapend met een sticky met de powerpoint presentatie er op, het boek en het verslag ging hij vanmorgen op weg naar school...

Oja en dan het leren voor dictee, de toets engels en geschiedenis niet te vergeten...
In een stuk in "de Trouw" stond vanmorgen dat kinderen in acht jaar tijd basisonderwijs 72 citotoetsen hebben gemaakt. 72!! zijn we gek aan het worden....
Presteren, presteren presteren...

Onze kanjer zit al vanaf zijn 4e jaar niet goed in zijn vel....
Zal dit er echt mee te maken hebben...
Dit programma hieronder moet ik nog even in zijn geheel terugkijken, maar wat ik heb gezien en gehoord mee dan de moeite waard om het ook te bekijken als je dat nog niet hebt gedaan...
Waar zijn we mee bezig in onderwijsland...

http://www.npo.nl/de-monitor/21-02-2016/KN_1676827

Ik ben toe aan de vakantie volgende week...
Even geen huiswerkbegeleider, overhoorder, voorlezer, uitzoeker zijn... even rust in de tent...
En dat zeg ik als moeder... laat staan wat onze kanjers moeten denken....

En dan te bedenken dat onze middelste kanjer ook nog gister over gestapt is naar weer nieuwe medicijnen, smiddags nog een afspraak had bij t riagg en savonds toch ook wel heel graag naar club wilde....

Trots op onze mannen....

Liefs Zus en Trijntje

maandag 15 februari 2016

Geen moed om te schrijven

Ongelooflijk wat heb ik niets van mij laten horen op mijn blog.
Ik kon het niet, had er de moed niet voor. En dat terwijl schrijven mij juist altijd zoveel voldoening geeft....
het was te veel. Koste mij te veel energie.
Waarom?  Omdat ik steeds het zelfde moest schrijven, over hoe het allemaal niet goed ging, dat de nieuwe medicijnen ook weer niet aansloegen.
te veel energie en toch hoop ik het weer op te kunnen pakken. Ook omdat ik weet dat schrijven mij weer nieuwe energie en kracht geeft.

Dank dat jullie mij via berichtjes vroegen Hoe het ging. Sorry dat ik daar niet de kracht voor had om op te antwoorden.....

Het is goed om terug te zijn.....
Er is heel veel gebeurd. In negatieve zin, maar ook in positieve.
We zijn met onze middelste kanjer heel wat medicijnsoorten verder en hebben helaas nogsteeds niet de juiste medicatie te pakken. Inmiddels krijgt hij dexamfetamine. Ook dat doet nog niet wat we er van hadden gehoopt.
Vreselijk frustrerend is dat soms.
veel wijkt er voor hem op dit moment.
dat kost ons hele gezin veel energie.

A.s woensdag gaan onze middelste en oudste kanjer voor het eerst samen naar de psycholoog. Zij gaat onze oudste kanjer uitleggen wat onze middelste kanjer heeft. Ons lukt dat niet, althans hij neemt het van ons niet aan. Laten we het houden op echt puber gedag, en dat mag ook. Wellicht is het dan dus goed dat een ander het gaat uitleggen. Iemand die vreder weg staat. Wellicht dat dan wel werkt.
Spannend. ...

Onze middelste kanjer heeft het moeilijk. Op school, thuis.... niets loopt nog zoals we zouden willen....
school kost hem bakken met energie. En ook thuis heeft hij steeds het gevoel dat het te veel is voor hem.

Na heel lang wikken en wegen, overleggen en praten met elkaar en andere hebben we dan toch besloten om een hond in huis te nemen.
Die keuze maken was al een hele bevalling op zich😊
de zoektocht naar het juiste hondje was misschien nog wel lastiger want ja.... karakters... Er zijn zoveel honden soorten....
inmiddels hebben we een geweldig gezin gevonden met een prachtig nest met pups waar we verliefd op zijn.
moeder is een kruising tussen een stabij en border collie en vader is 100% markiesje. Over 2,5 week komt er een puppy meisje bij ons wonen.
Inmiddels zijn we twee keer op kraambezoek geweest en moeder en pups maken het uitstekend. Ze groeien op in de huiskamer. Elke paar dagen krijgen  we foto's en filmpjes doorgestuurd zo leuk....
We kijken er met elkaar enorm naar uit. Ondanks dat we dit hoofdzakelijk doen voor onze middelste kanjer zijn we wel op zoek gegaan naar een gezinshond. Een hond wat bij ons hele gezin past. Daarom zoekt ook het puppygezin het juiste hondje voor bij ons gezin uit. Zij zien de pups elke dag en kunnen daardoor het beste beoordelen welk meisje het beste bij ons zal gaan passen....
het aftellen is dus begonnen....

Onze oudste kanjer gaat goed. Is echt een lekkere puber...
Geniet van school, zijn vrienden, de lessen die uitvallen, het apen met klasgenoten,  het spelletjes doen op de playstation en het children op de bank met vrienden... Ik geniet van hem....

Onze kleine diva gaat alweer een poosje naar school en wat heeft ze het naar haar zin... Ze heeft een geweldige juf getroffen. Een echte kleuterjuf!

Mij  werk gaat ook prima. Weet eigenlijk niet eens of ik daar al eens over geschreven had. Via Zorgwerk plan ik zelf in wanneer ik wil en kan werken. Tot nu toe enkel in ons dorp en onder schooltijden. Ideaal. De kids merken er weinig van. Dat was ook wel ons uitgangspunt. Het werkt dus.... Gelukkig.  Ik haal er veel energie uit. Vind het heerlijk om met pg mensen te werken.

Laatst vroeg iemand mij, maar waarom ga jij de kraamzorg niet meer in dan....
Dat heb ik nl ook een aantal jaren gedaan. Mijn antwoord was toen; wat is er nou mooier... bij iemand werken die in bed ligt die toch al blij is door de geboorte van een kindje, of te werken bij iemand die in bed ligt en dankbaar is of een glimlach op zijn of haar gezicht krijgt omdat jij degene bent die haar wast of eten geeft omdat ze dat zelf niet meer kunnen doen.....

Dit werk geeft mij echt enorm veel kracht. Juist ook omdat het thuis nu juist zo lastig is. Juist omdat dat mij zoveel energie kost. De kracht die ik uit mijn werk haal kan ik gebruiken zodra ik thuis kom....
Dat is fijn. Dat zie ik als een geschenk dat ik dit mag doen.....

Ondanks de lastige hobbels ben ik ben een dankbaar mens.....

Tot zover even een update. ...
Hoop jullie weer regelmatig te spreken...
Liefs Zus en Trijntje