zaterdag 30 april 2016

Asperger?? veranderingen in een maand tijd

Ruim een maand geleden schreef ik mijn laatste blog.
De afgelopen weken is er veel gebeurd en er staat nog veel meer te gebeuren.

Met de maatschappelijk werkster van school heb ik veel mail en telefonische contact gehad.
en ook het eerste echte gesprek face to face gesprek is geweest.
Maar er is vooraf al zoveel goeds gebeurd.

Via de mail, telefonische en face to face hebben we intens goede gesprekken gehad.
Ze heeft geluisterd, heel veel geluisterd naar ons verhaal.
Hoe we de afgelopen jaren hebben gedaan als gezin. Hoe de hulp is geweest de afgelopen jaren en vooral wat dat ons wel dan niet heeft opgeleverd.

23 maart sprak ik haar weer via de telefoon. Na wat heen en weer gemaild te hebben. Zij had inmiddels contact gehad met kenter jeugdhulp, onze psychologe van daar. Ze had haar uitgelegd wat haar ideeen waren/zijn bij onze middelste kanjer.

Na een half uur met elkaar aan de telefoon te hebben gehangen sloot ze af met het lijkt me verstandig als je je eens gaat verdiepen samen met je mn in Autisme maar dan vooral Asperger.

Nou dat hebben we direct gedaan!
We hebben veel websites bezocht en gelezen over autisme en vooral dan asperger.
we hebben ook gezocht naar hoe je het beste om kan gaan met iemand met asperger.
Dat zonder te weten of dat uiteindelijk is wat onze kanjer heeft.

Toen kwamen we het volgende filmpje tegen....
https://vimeo.com/38239418

Toen we dat filmpje zagen begonnen we beide te huilen... Dat was een copy van onze kanjer.
Onze middelste kanjer wist niet dat we waarom we dat filmpje hadden gekeken en had ook onze tranen niet gezien. Hij vroeg heel vrolijk toen we hem nog een keer bekeken, "Mag ik m ook zien?"
Maar natuurlijk mocht dat. Wat er toen gebeurde was onbegrijpelijk....
Hij keek, begon te huilen en zei "Dat ben ik!" Voor hem viel alles op zijn plaats.
Vanaf dat moment zijn we ons nog meer gaan verdiepen in asperger en hebben we vooral gezocht naar hoe we het beste om kunnen gaan met iemand met asperger.

We weten het natuurlijk niet 100% zeker en er is nog niets vast gesteld maar....
Vanaf de dag dat we hem benaderen als zijnde dat hij asperger heeft is er geen woede aanval meer in huis geweest.

Tips die we op internet vonden waren onder andere

* zeg alleen ‘wil je?’ of ‘kun je?’ als er echt een keuze is. Dus niet: ‘Wil je de deur even dichtdoen?’ Maar: ‘Doe de deur maar achter je dicht.’
* Kinderen met Asperger hebben vaak moeite met ongeschreven sociale regels.
Maak lijstjes en schema’s, en gebruik kleurcodes.
* Het kind kan betweterig overkomen.
* Een kind met asperger houdt van routine, en niet van onverwachte veranderingen.
* controleer of de opdracht duidelijk is
* zorg voor duidelijkheid en structuur
* zeg het precies zoals je het wilt hebben (concreet)
* Zeg altijd duidelijk wat er aan de hand is of wat je van hem verwacht.
Bijvoorbeeld: 'Niet nu'  maar vooral  'Wanneer wel'.

Dit is natuurlijk maar een kleine greep uit een grote lijst, maar....

Het werkt!
Elke week maken we nu een planning voor hem. Duidelijk in kleurencodes waar zelfs mijn werkdagen in staan voor hem zodat hij weet waar hij aan toe is.
Ook de kleinste dingen (voor mij dan) als douche en leren staan er op.
En hoe raar het ook is, het werkt!

1 keer per week gaat hij een middag en avond naar mijn ouders. Om te spelen, te klussen en om gezellig mee te eten. Dit vind hij heerlijk en hij geniet er zichtbaar van.


13 april had ik het face to face gesprek met de maatschappelijkwerkster van school.

Wat een top gesprek was dat zeg.
Daar hebben we onze vragen kunnen stellen. Ze gaf tips en tricks mee.
Vooral het vooraf alles bespreken en voor leggen werkt zo goed.
Onverwachte dingen zijn echt vreselijk moeilijk voor hem. 
En echt het is een mega leerproces voor zowel mijn hubbie als mij.
We zijn beide, vooral ik, zeer impulsief. Hup we gaan even dit of dat doen.

Dat doen we nu dus niet of laten hem de keus wel of niet mee.



We hebben nog helemaal geen onderzoeken gehad en er is nog niets duidelijk maar werkelijk waar vanaf de dag dat we gestart zijn met hem te benaderen en behandelen alsof het ware hij asperger heeft is er geen woede aanval en mega boze buien meer geweest. Zelf merkt hij ook verschil.
Kijk scool blijft een heikel punt. Daar gaan ze anders met hem om en dat werkt echt averechts, maar door de manier waarop ik reageer bij thuiskomst gaat het geweldig.
Elke dag vraag ik uit school. Kanjer, wil je tijd voor jezelf, wil je praten of gaan we eerst eten.
Door deze vraag elke dag te stellen kan hij tijd nemen om eerst tot rust te komen alleen boven of zo. 
Voorheen wilde ik natuurlijk dat hij eerst kwam eten en daarna pas iets voor zichzelf kon doen. Doordat ik hem nu de keus geef en hij weet dat hijd at elke dag weer heeft gaat het geweldig goed. Soms eerst eten en soms gaat hij eerst 10 minuten boven zitten tekenen en komt dan rustig beneden om te eten.

Slapen gaat ook geweldig! zonder Melatonine!! echt er is in de afgelopen maand mega veel veranderd in ons gezin.


Zijn we er al? zeker niet!

Uiteindelijk hebben we er voor gekozen in overleg met kenter en maatschappelijkwerkster om naar de Bascule te gaan voor een second opinion. Het inschrijfformulier is van de week op de mat gevallen. Volgens de maatschappelijk werkster kunnen er gerust nog een paar maanden overheen gaan voor we daar echt terecht kunnen, maar zoals het nu gaat kunnen we dat echt perfect aan!

God is groot!!

we zijn zo intens dankbaar dat op het juiste moment mijn oog in de nieuwsbrief van school viel op de maatschappelijk werkster van school. Vader gaat mee... mee de komende tijd in!


Liefs Zus en Trijntje