Werkstuk pdd-nos

Elk jaar moet onze middelste kanjer een werkstuk schrijven.
Zo ook dit jaar.
Maar dit jaar was wel anders. Samen met zijn behandelaar had hij er voor gekozen om zijn werkstuk over PDD-NOS te gaan schrijven. en dat betekend ook dat hij dan zijn spreekbeurt daar over zal gaan houden.
Toen hij daarmee thuis kwam moet ik eerlijk bekennen dat ik wel even moest slikken.
Er schoten 100 beren voorbij op de weg. Hoe zal dat gaan, hoe zal de klas reageren, dat is toch veel te lastig enz enz....
Oke ik begrijp ook dat als hij dat graag wil ik daar volledig achter moet staan.
Dus met enigszins lood in mijn schoenen vertelde ik dat dat een heel goed plan was.
(bedenk er even mijn iets gespannen lach op mijn gezicht bij)

Plan van aanpak was als volgt.
Kijken wat er in de bieb te halen valt qua informatie en internet afstruinen.
Na twee boeken die echt op volwassenen gericht was kwamen we er wel achter dat dit niet een heel eenvoudige klus zou gaan worden.

Onze kanjer vind het al mega lastig om huiswerk te maken dus dit was een groot project op zich.
het moest echt samen stap voor stap gedaan en bedacht worden.

Al snel kwamen we er achter dat dit een heel erg persoonlijk werkstuk zou gaan worden.
Vooral zijn verhaal zou het zijn.
PDD-NOS is bij iedereen weer anders dus een eenduidig verslag kon het niet worden.
Met heel veel moeite tranen ook en geduld heeft hij een aantal weken terug een prachtig werkstuk ingeleverd.

Zijn werkstuk, Zijn verhaal.

Hoofdstuk 4 is het persoonlijke verhaal, zijn verhaal.
Dat wil ik graag met jullie (gedeeltelijk) delen....

                                Hoe vind ik het om PDD- NOS en ADHD te hebben.

Ik weet nu sinds oktober 2016 echt dat ik PDD-NOS en ADHD heb.                                   

Al jaren ben ik samen met mijn ouders opzoek naar waarom ik anders reageer dan een ander kind.

Ik voelde mij niet begrepen en daardoor werd ik vaak boos. 

We hebben heeeeel veel hulp gekregen maar niemand wist wat ik had.   

Ik kreeg toen ook heel veel pillen en niks daarvan hielp. Er werden allemaal diagnosen gezegd maar dat bleek niet juist te zijn.                                                                                    

Toen mama bij de maatschappelijk werkster van school kwam en haar verhaal vertelde stuurde ze ons door naar de Bascule om daar ons verhaal nog eens te vertellen. 

Daar luisterden ze naar ons verhaal en weten ze veel over autisme en autisme spectrum stoornissen.                                                                                      

Ik had een keer een filmpje over iemand met Asperger, dat is ook een autisme spectrum stoornis, gezien en dat leek heel veel op mij. Dat had ik ook bij de Bascule verteld. Later kwam daar uit dat ik PDD-NOS heb en ADHD.                  

Nu ga ik vaak op dinsdag naar de Bascule om te praten.                        

Daar leer ik heeeeeeel veel over PDD-NOS en hoe ik daar mee kan om gaan en daar ben ik blij mee dat ik goede hulp krijg. 

Daar leer ik ook om te gaan met mijn boosheid en hoe ik mij voel.

Nu gebruik ik geen medicijnen meer.

Mijn ouders krijgen ook hulp en daardoor begrijpen ze mij ook beter daardoor gaat het tuis ook beter. Vroeger werd ik vaak agressieve op mijn broer zusje en ouders en doordat  mijn ouders en ik help krijgen gaat het nu een stuk beter.

 Ik vind het fijn om te weten, want we waren al 7 jaar aan het zoeken . 

Doordat ik nu weet wat ik heb snap ik mijzelf ook beter en dat gaat ook goed. 

Ik weet dat sommige dingen die ik doe ook door mijn PDD-NOS komt en dat geeft mij rust.

Ik vind het soms wel lastig dat ik PDD-NOS heb want dan voel ik me soms echt heel anders dan anderen en dat vind ik jammer.                                                       

Ik vind het ook stom dat ik soms erge woedeaanvallen heb. 

Dat komt altijd ergens door bijvoorbeeld: omdat ik mij niet begrepen voel of omdat ik iets niet begrijp. Gelukkig kan ik wel beter omgaan met mijn woedeaanvallen. 

Dat leer ik bij de bascule.

Niet alleen mijn ouders moeten veel leren over PDD-NOS en ADHD maar ook iedereen die ik ken. Mijn opa’s en oma’s mijn ooms en tantes maar ook op school moet iedereen leren over PDD-NOS en ADHD. 

Dat is voor sommige mensen wel lastig. 

Helemaal als ze er nog niet zoveel over weten.

Ik heb ook een papier gemaakt wat ik aan heel veel mensen heb gegeven waar op staat wat bij mij anders is dan bij een ander kind. 

Dat helpt mij ook wel en soms kan ik daardoor er ook beter over praten en snappen mensen mij beter. Dat is heel erg fijn.

Een gedeelte uit zijn werkstuk.

Wat ben ik trots op hem.

Nu de volgende hobbel die genomen moet worden.

Deze spreekbeurt moet hij houden voor een leerkracht die hij niet kent.

Hij vind t afschuwelijk! Maar hij leert zijn werkstuk wel om hem te kunnen presenteren.

Daar alleen ben ik al zo trots op, de rest... we zien het wel....

Liefs Zus en Trijntje