Onze Toeter is er niet meer

15 jaar en 10 maanden is hij bij ons geweest....
Onze Toeter. Onze kater die er vanaf onze trouwdag bij was.
Gekregen als huwelijks cadeautje.
een schattig klein katje.
Hij was er bij toen we onze kinderen kregen, bij blijdschap en verdriet.

Enige weken geleden kreeg hij op een eens een bult in zijn nek.
Bovenop zijn rug. De bult zat er een poosje en groeide. Dat was erg raar dus toch maar even naar de dierenarts.
Onze middelste kanjer ging mee.
Dit hadden ze nog nooit gezien bij de dierenarts dus er werd druk heen en weer gebeld met andere dierenartsen, maar niemand had dit eerder gezien.
Ze haalde er een monster uit om te onderzoeken en een kleine ander halve week geleden kregen we de uitslag.
Een zeer snel groeiende tumor.
Hij zou uiteindelijk steeds zieker worden en we moesten er rekening mee houden dat het op een gegeven moment beter zou zijn as hij een spuitje zou krijgen.

Lam geslagen waren we door dat bericht.
Onze Toeter zo ziek... arme kat...
Onze vriend en huisgenoot.

We hebben het zo lang mogelijk proberen te rekken maar de afgelopen dagen werd hij steeds zieker.

Eten ging moeizaam en hij wilde alleen nog maar slapen.

Steeds meer bulten kwamen er op zijn lijfje te zitten...

Gister middag een afspraak bij de dierenarts.
Alle kids mee en met zn 5-en dus in de auto met Toeter in een reismandje op naar wat komen ging.
Voor de kids maar ook voor ons was het toch wel enorm slikken.
Zo ziek, dus t kon ook niet anders.
Niet makkelijk, maar t was wel goed zo...

Gelukkig konden we m weer mee naar huis nemen en zullen we hem morgen begraven achter op t land bij mn ouders.
Dan kunnen de jongens er nog een heel lopen als ze willen.
Naast Rocky, de hond van mn ouders, komt hij te liggen....

eenmaal thuis was t stil en leeg.
Elke keer als we op de bank wilde gaan zitten keken we om of Toeter er toevallig niet lag.
Dat zal voorlopig nog wel even zo blijven...

Wat zullen we dat beestje missen zeg.
Onze Toeter....

Liefs Zus en Trijntje