zondag 30 september 2018

Dankbaar werk...

Dit weekend mocht ik weer werken.
Wat heb ik toch bijzonder mooi dankbaar werk zeg...
En bovenal wat maken we n plezier.
Al dansend en zingend mensen wekken met hun favorite muziek.
Zomaar even wat voorbeelden van mijn dag...
Men K. Ligt nog in bed te wachten op onze komst voor de adl. Samen met mn lieve collega stappen we de deur binnen. Goedemorgen men K. Hier zijn de twee lelekerds weer.... een grote bulderlach volgt. De toon is gezet. De hele verdere dag geniet dhr van een grap en een grol. Net voor we weg gaan smiddags loop ik naar meneer K toe. Tot morgen men k. Ik ga naar huis. Ik heb n fijne dag gehad is zijn reactie....
Heerlijk.
Mw M. Ligt op bed. Na 3 keer een poging te hebben gedaan om mevrouw te helpen voor de adl zie ik mevrouw op eens lopen over de gang al roepend. "Zuster, zuster waar bent u nou. Ik zie helemaal niemand." Als ik n arm om haar heen sla en zeg he mevrouw M wat fijn u te zien! Begint ze te stralen. "Ohh meisje wat fijn dat je er bent."
Mevrouw loopt met mij mee en ik mag haar helpen met wassen en aankleden. We kletsen over de kinderen want ja die zijn vast al naar school.... (het is zondag en haar kinderen zijn inmiddels allang zelf moeder geworden....maar dat vertel ik haar niet...)
Ach en dan meneer S. Meneer is wat in zichzelf gekeerd vanmorgen. Samen zoeken we kleding uit voor vandaag. Een  blouse met een mooie trui er over en een makkelijke broek. Na het wassen en aankleden nog even scheren en een lekker luchtje op. "Vind jij m wel lekker ruiken anders doe ik hem niet op hoor" vraagt hij als ik met t flesje aan kom lopen.
Tussen de middag eten we altijd warm met elkaar. Vandaag staat er macaroni en aard groente vlees op het menu.
Voor meneer S een bordje klaar gemaakt. Zelf eet hij geen hap. Hij staart wat naar zijn bord zonder het aan te raken.
Ik ga naast hem zitten en vraag of ik hem mag helpen. Maar echt eten doet meneer niet.
Mijn collega zit tegenover ons en helpt mevrouw R. Ze geeft haar steeds een hapje van de maaltijd.
Meneer S bekijkt het, en als ik hem een hap van de maaltijd geeft zegt hij uit zn tenen. Ik wil niet meer. Als ik vraag waarom niet zegt hij vol overgave " nou kijk zij eet t ook niet op, zij heeft t ook weg aan degene naast haar"
Ach wat heeft hij gelijk! Ik stop met aanbieden. Hij heeft genoeg...
Even later lachen we er als collega's smakelijk om. Wat n heerlijk dankbaar mooi beroep heb ik toch.
En dan nagaan dat er niet 4 bewoners maar 15 van deze mooie bijzondere lieve mensen wonen bij ons. Met elk hun eigen dingen en verhalen...
Heerlijk gewerkt....

Liefst zus en trijntje


donderdag 20 september 2018

Jezelf even bekijken vanaf een afstandje.
Soms is dat nodig.
Althans...
Soms vraagt je lijf daarom.
In mijn geval, mijn lijf vraagt er om.
Al tijden enorme last van mijn nek.
Maar goed, niet zeuren en doorgaan.
Na ruim een half jaar aan modderen toch besloten naar de fysio te gaan.
Daar viel eigenlijk niet veel anders te zeggen dan, pas op jezelf!

Maar weet je ik pas zo graag op iemand anders.

Van een afstandje naar jezelf kijken. 
Wat doe ik allemaal, en vooral daarin wat doe ik voor mijzelf....
Het besef dat ik mijzelf een beetje verwaarloos komt stapje voor stapje binnen.
Die nekpijn komt ergens vandaan dat snap ik ook.

Kijk, ik ben iemand die het liefst dan twee of als het echt moet drie keer naar fysio gaat en er dan vanaf is.
Maar goed ik kwam er al heel snel achter dat dat zo dus niet werkt.
Jammer genoeg....

De komende tijd ga ik dus mezelf eens van een afstandje observeren.
Wat doe ik, hoe reageer ik daarop en wat is daarvan de consequentie...


Leer jezelf kennen.
Ookal denk je te weten wie je bent en wat je valkuilen zijn. Toch kom ik er dus al snel achter dat ik helemaal niet goed mijn valkuilen ken. Mijn nek gaat tenslotte niet vanzelf over dus ergens gaat er iets mis....

Dus komende week neem ik de proef op de som.
Hopelijk kan ik dan volgende week dinsdag vol trots tegen de therapeut zeggen dat ik mezelf toch echt wel heel goed kon, of eigenlijk ken....

please  :)

Liefs Zus en Trijntje


dinsdag 18 september 2018

welk niveau ben jij?

Handen aan het bed.
Wat is er toch een tekort aan handen....

Echt ik verbaas mij er over dat de niveaus maar omhoog moeten.

Laatst een niveau 6 stagiair bij ons in het verpleeghuis.
Nee, die wil absoluut niet in een verpleeghuis werken.
Heeft dus ook niets met de doelgroep, maar werkt wel 4 dagen in de week.
Wil het liefst alleen de pillen delen, want ja dat is nog enigsinds iets wat ze leuk vind om te doen.
 Maar echt zorgen. Echt er voor iemand zijn. Een hand vastpakken, een mond afvegen of een neus snuiten... Nee dat is ... ja het lijkt echt of degene dat 'te laag' vind.
Verdrietig vind ik die ontwikkeling.
Want ja ook in het verpleeghuis vragen ze niveau 4 en 5.
Onaardig gezegd die willen niet in een verpleeghuis werken.
Die jonge mensen willen het ziekenhuis in. de dynamiek in en geef ze eens ongelijk.

Als ik dan hoor dat iemand die zo graag zorgt, zo goed met de doelgroep om kan gaan, zo liefdevol is maar het niet redt om niveau 3 te doen dan breekt mijn hart als je hoort dat diegene nu in een bakkerij gaat werken. Puur omdat de eisen die gesteld worden te hoog voor haar zijn.
Maar haar hart ligt in de oudere zorg en niet in de broodjes.
Dan gaat er toch iets mis....

Zoveel flexwerkers.
En ja ik ben er zelf ook eentje geweest.
Maar niet voor jaren en jaren.
Flexwerkers zijn fijn, zijn soms een uitkomst maar als je nu om je heen kijkt en er soms hele afdelingen gedraaid worden door amper vast personeel en heel veel flexers.
Hoe waarborg je dan nog goede zorg.
Hoe waarborg je dan liefdevolle, stabiele zorg.

Wat als mijn moeder of vader zover is om niet langer alleen thuis te kunnen wonen wat dan...
Wil ik wel dat ze in een verpleeghuis komen te wonen.
Als je mij dat nu vraagt zeg ik ohhh nee, geen haar op mijn hoofd die daar over denkt.
Maar wat dan.

Kwalitatief goed personeel hoeft niet altijd niveau 4, 5 of zelfs 6 te hebben.
Liefdevolle handen hebben misschien niveau 2.
en dan zuinig zijn op goed personeel.
ook dat is ver te zoeken tegenwoordig.
Want ach, dan gaan ze toch weg als ze willen.
Maar wat of wie komt er voor terug.
Goed personeel ligt niet voor het oprapen,
maar als je ze eenmaal hebt wees er dan wel zuinig op.
Investeer in ze, laat zien dat je ze waardeert.

Er valt alleen daar al zoveel te halen.
Wees blij met een mens die graag zorgt, niveau 2 aan papieren heeft maar zich voor de volle 100% inzet voor de mens die in het verpleeghuis zit. wees dankbaar dat er mensen zijn die willen zorgen met hun hele hart. Die niet hele dagen op kantoor willen zitten om van alles te regelen, maar die die neus willen afvegen of de billen willen afvegen van 'onze'kwetsbare oudere....

officieel ben ik een niveau 3, maar ben werkzaam als zijnde een niveau 2.
Dat komt omdat ik 8 jaar uit het vak geweest ben om thuis te zorgen voor mijn gezin....
Laat mij maar lekker niveau 2 zijn voorlopig.
Dan mag ik zorgen, dan hoef ik niet allerlei besprekingen bij te wonen, uren op kantoor door te Brengen, dan mag ik zorgen.
Zorgen zoals zorgen bedoel is.
Met een arm, een lach en ja soms zelfs de traan.
Ik ben een trotse niveau 2.
En als dat straks niet meer mag.....

Ik kan altijd nog kijken of ze me dan bij de bakker willen hebben....

Liefs Zus en Trijntje