Wat zou jij zien?

Terug gaan in de tijd.
Gister waren we met de jongste twee een dagje op stap.
Onze oudste kanjer is nog op opwekking samen met mijn Zus en zwager.
Ze komen vanavond weer thuis.
Eerst met de kids naar een festijn met bouwsteentjes.
Vele stands met prachtige bouwwerken van lego. De ene nog mooier dan de andere.
Uren, dagen en weken hadden deze mensen gebouwd, met prachtige resultaten.
Grote vrachtwagens, hijskranen en boten. Prachtig.
Een man had echter een totaal andere stand.
Hij bouwde zonder voorbeelden.
Alles had hij zelf bedacht en ontworpen.
En juist die tafels waren het mooiste. Er stonden prachtige huizen op, kassen met prachtige bloemen er in. Een schitterende kerk vol met mensen en beschilderde ramen, vijvers, boerderijen en allemaal dieren. Echt om elke minuut weer iets anders in te ontdekken.
Vooral onze jongste was gefascineerd door de kerk.
Ze bleef maar turen door de deur naar binnen.
Prachtig vond ze het.

Zou dat in het echt ook zo zijn als mensen op zondag bij ons naar binnen zouden gluren door de deur.
Zouden ze dan ook gefascineerd kijken wat er allemaal gebeurd. Zouden ze zich dan net zo aangesproken voelen als onze kleine diva nu deed.
Zijn wij met onze kerk een feest om bij binnen te komen.
Hoe staan wij erin.

Wij gaan naar een gemeente die zit in een oude kerk.
Een prachtige oude kerk met glas in lood ramen, met een oude preekstoel, een oud prachtig orgel en ... met een band voorin de kerk.

Er komen wel eens toeristen in de zomer maanden bij onze gemeente naar binnen lopen.
Wat zouden ze denken.
Het motto van onze gemeente is: "Vanuit Gods liefde leven voor Hem en omzien naar elkaar, naar mensen om ons heen."
Stalen wij genoeg naar buiten zodat mensen zich direct thuis voelen.
Dat was een vraag die mij serieus bezig hield toen ik daar zo met onze kleine diva gehurkt voor de ingang van die mooie lego kerk zaten.

Hoe zien mensen jou, hoe kijken mensen naar jou.
Naar de kerk waar je komt. Naar de gemeente waar jij je prettig voelt.

Een vraag die ik mijzelf vaker zal stellen deze week...

Liefs Zus en Trijntje