dinsdag 28 februari 2017

Je rug recht

De telefoon gaat.

De interim directeur van de school aan de lijn.
"Goedemiddag, uw zoon is van school weggelopen, we weten niet waar hij is maar hij moet nu naar school terug komen want hij moet praten met de directie"
Sorry????
U verteld mij dat mijn zoon weggelopen is en ik moet hem nu terug brengen naar school? U weet niet waar hij is hoe moet ik dat dan weten. Ik ben niet thuis....
Angst, paniek dat schiet er als eerst door je heen.

Samen met mijn Zus met wie ik weg was rijden we naar huis.
Zijn fiets staat er niet, maar mijn Zus ziet zijn jas in de gang liggen....

Ik loop naar boven naar zijn kamer toe....
Wat ik daar aantref is met geen pen te beschrijven.
in een grote ouderwetse deken ligt onze zoon opgerold te brullen. Vanuit zijn tenen is hij aan het huilen. Ik geef aan dat ik er ben en dankbaar ben dat hij veilig thuis is. Vraag aan hem of ik hem mag vast houden of dat ik hem even alleen moet laten.
Mam ik weet het niet, ik weet het echt niet....
Ik pak hem vast ondanks dat hij in de deken gerold is en houd hem heel dicht tegen me aan.
Al vertellend dat ik mega veel van hem hou, dankbaar ben dat hij naar huis is gegaan huilt hij al schokkend zo intens.....
ik laat hem huilen, praten lukt hem niet en dat is goed.
Ik hoef nog niet te weten wat er is gebeurd.

Na een poosje laat ik hem even. Even uitrusten, op adem komen. Dat is en voeld goed voor beide.

Ondertussen bel ik naar school om te vertellend at hij thuis is.Mooi dat moet hij nu naar school komen om te praten.
Praten?? hij komt helemaal niet naar school. Er is duidelijk iets gebeurd wat hij niet aan kon. Daar wil ik eerst zelf als moeder achter zien te komen. Hij komt helemaal niet naar school en al helemaal niet vandaag....

Mijn zus is bij hem gebleven, beneden, op afstand, maar wel aanwezig.
Zelf ben ik naar school gegaan. Het gesprek aan met de interim. De eerste vraag die ik hem stelde was, weet u wie onze kanjer is, kent u hem, kent u zijn situatie.
Uhhh nee.... Nou daar is het dan mis gegaan....
De manier van benaderen, de  manier van spreken tegen hem had er aan bij gedragen dat hij geen andere uitweg zag dan naar huis, zijn veilige thuis te gaan. Niet goed te praten, maar wel te begrijpen.

Er was niemand achter hem aan gegaan van school. Wat als.... Hij moet een drukke weg oversteken. In zijn blinde paniek had er van alles kunnen gebeuren. Hij was naar huis gerent! en niemand die achter hem aan gaat....
Ouders bellen en dan de verantwoording bij hun neer leggen...

Onder het gesprek belde de Bascule terug. Ik had hun gebeld voor advies.
Ze wilde de volgende dag op school een gesprek.
Pff wil school wel, want moeilijk moeilijk. Interim niet aanwezig dan, bla, bla, bla....

Uiteindelijk heeft de Bascule met de groepsleerkracht en ons als ouders een gesprek gehad.

Wat mij als moeder zoveel pijn deed was dat er door de interim gezegd werd, "ja tegenwoordig zit in elke klas wel een kind met een rugzak"
Ja dus?? daar hebben wij ook niet voor gekozen, kunnen wij ook niets aan doen. Overheidshalve is dat besloten. En doordat school dat maar wat lastig vind zijn onze kids daar de dupe van.

Wij als ouders zijn echt ziek geweest van dit voorval.
Het was helaas niet een laatste incident.

Wat ik wel weet is dat ik geleerd heb om mijn rug recht te houden in dit soort gesprekken.
Thuis mag ik huilen, verdrietig zijn maar tijdens zulke gesprekken moet ik, omwille van onze kanjer, mijn rug recht houden, sterk zijn en geen traan laten.
Opkomen voor je kind....
Opkomen voor jezelf als ouder....
Wat een intens leerproces is dat zeg.
Met vallen en opstaan leren we met elkaar.
De ene keer ben ik sterk, de andere keer mijn hubbie, maar samen zijn we inmiddels een mega sterk team geworden

Hou je hoofd omhoog en je rug recht!
We vechten  door voor het geluk van onze kanjer!!

Liefs Zus en Trijntje



5 opmerkingen:

  1. Goed gedaan! Wat een uitdaging voor jullie allemaal. Rug recht idd. Maar thuis hoef je je niet groot te houden. Het is immers ook verdrietig dat je zo strijden moet in deze harde wereld.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Doet pijn, dit! Maar ik vindt je dapper.

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Wat naar zeg! Maar ohhh wat zin junkie dapper en sterk! Wil je graag een lied doorgeven. Wat ik zelf ook weer kreeg... zoek maar eens... hou vol... van reni en Elisa. Liefs Ilse

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Wat naar zeg! Maar ohhh wat zin junkie dapper en sterk! Wil je graag een lied doorgeven. Wat ik zelf ook weer kreeg... zoek maar eens... hou vol... van reni en Elisa. Liefs Ilse

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Deze reactie is verwijderd door de auteur.

    BeantwoordenVerwijderen

Laat gerust een berichtje achter ....