Gedragscoach van school

Woensdag hebben we gesprek bij Riagg met onze middelste kanjer. het laatste gesprek met de hoofdbehandelaar omdat ze stopt met werken voor het Riagg.
Van te voren gaf ze aan dat ze er hooguit 15 minuten voor nodig had voor dit laatste gesprek met onze kanjer.
Daarna wil ik zelf ook nog een gesprek met haar om dit toch op een goede manie af te sluiten.
De mail is er inmiddels uit.
Ik wil dat ze weet wat voor intens verdriet ze ons hiermee heeft gedaan.

Inmiddels het ik ook een gesprek gehad met de gedragscoach van school.
Een ongelooflijk lief mens die echt luistert, meehelpt en meedenkt.
Iemand waar je je echt thuis bij voelt.

Na het lezen van het verslag was ook zij hoogst verbaast.
We hebben met elkaar doorgenomen wat er niet als vervolg kwam op de EMDR en wat eigenlijk wel zou moeten.
Volgens "Emma" zo noem ik haar maar even in het verhaal, zouden ze niet alleen de EMDR moeten toepassen, maar daarnaast ook nog het aanleren van gradaties van belangrijkheid voor onze middelste kanjer.
Emma lag duidelijk uit dat voor onze kanjer alles even belangrijk is in zijn hoofd.
Of het nu gaat om je teen stoten of om een toets die niet wil lukken of dat de juf de klas uit loopt en de klas los gaat. Alles is in zijn hoofd even belangrijk en neemt dus heel veel energie weg.
Kost hem dus heel veel.
Daardoor wordt zijn hoofd dus steeds zo druk en vol.
Dit uit hij door thuis die woede uitbarstingen te hebben.
Overigens heeft hij na de EMDR geen een  uitbarsting van dien aard meer gehad.

Zo dankbaar...

Maar het topt daar volgens Emma niet bij.
Volgens haar moet onze kanjer nu leren dat er niveaus zijn in belangrijkheid.
Sommige dingen zijn niet belangrijk en moet hij dus in een ander vakje parkeren als het waren.
Maar dan met hem dat wel worden uit gelegd.
Volgens Emma zijn we anders binnen de kortste keren weer terug bij af.

Emma haalt onze kanjer nu al een aantal weken op donderdag 1 uur uit de klas.
Op een losse, gezellige en ontspannen manier informeert ze bij hem over hoe het met hem gaat, hoe het in de klas gaat en thuis. Onze kanjer gaf aan bij haar dat hij het zo vaak zo druk vind in de klas.
Samen hebben ze nu gezocht naar een plek waar hij naar toe mag als de klas heel erg druk is om even zijn hoofd te "legen"
Gister had hij totaal 2 x gebruik gemaakt van deze plek.
Emma was langs gelopen en had gezegd; ik was net in je klas, nou ik snap dat je hier even zit hoor, wat is het daar druk!
Voor hem was die ene zin zo een bevestiging van dat het goed is zo!

Ze heeft aangegeven dat ze hier volgend schooljaar mee door zal gaan. Elke donderdag een uurtje tijd nemen om hem vanaf dan ook structureel te gaan leren om dingen die gebeuren te ordenen in belangrijk, niet zo belangrijk, helemaal niet belangrijk. Om op die manier te proberen dat zijn hoofd wat minder vol en druk is.

Wat een verademing was dat gesprek zeg.
Door borduren op wat is geweest.
Inmiddels ben ik wel zover dat ik kan zeggen;
Oke wat bij het Riagg gebeurt is was vreselijk en daar moet ik het gesprek echt nog een keer mee aangaan, maar wat school onze kanjer nu biedt weegt niet op tegen wat het riagg heeft laten liggen in onze ogen.
We gaan vol vertrouwen de vakantie periode in en kijken uit naar het nieuwe schooljaar.

Emma is gestuurd door God, zo zien we dat echt.
Zij zit op het juiste plekje voor onze kanjer.
En ach, de Riagg.... We gaan het zien, maar laten ons er niet door leiden.
Woensdag het laatste gesprek met de hoofd behandelaar.
Van de andere behandelaar waar we nu mee verder moeten hebben we niets meer gehoord.
Het is goed zo.
Hebben wij meer tijd om dichter bij God te komen, te leren standvastig te staan in wat wij willen bereiken voor onze zoon. Hij schijnt het licht wat wij nodig hebben om te zien welke kant we op moeten gaan.

Komt goed en Vader gaat met ons mee!


Liefs Zus en Trijntje

p.s. Dank voor die lieve reacties die ik steeds mag ontvangen. Ook dat zie ik weer als leiding! 
Jullie zijn bijzonder.....