Ik kijk naar U

Weer eens een update van onze middelste kanjer.

Wat is het toch een enorme zoektocht.
Onze kanjer heeft inmiddels alle, op 1 na, medicatie voor adhd uitgeprobeerd en er is er geen bij die doet wat nodig is om hem beter in zijn vel te laten zitten.
Van het ene middel wordt hij enorm suf, het andere mega down, en weer een ander extreem woedend.
Elke keer weer kwamen we er achter dat dit het niet is.

Zelf heeft hij de afgelopen periode heel veel gehuild.
"wanneer vinden ze nou iets wat werkt bij mij, mam!?"
Ons kind was echt diep ongelukkig.
Daardoor wij ook.
want wat is het ongelooflijk zwaar om je kind zo ongelukkig te zien.

Vorige week hebben we een gesprek bij de psychiater gehad. een afspraak van een half uur liep uit tot een zeer intensief maar heel goed gesprek van een goed uur.
Eerst ben ik 10 minuten alleen naar binnen gegaan. om te vertellen hoe het ging zonder dat onze kanjer dat hoefde mee te krijgen. Daarna is ze het gesprek met hem zelf aan gegaan en ze kwam er snel achter dat dit niet de juiste weg voor hem is.

Onze kanjer vind het moeilijk om zich te uiten tegen "vreemde" om echt te zeggen wat er in hem omgaat en hoe hij zich voeld, maar wow wat deed hij dat op die dag goed zeg.
Wat waren, en zijn, we intens trots op hem.

Al snel kwam de psychiater tot de conclusie dat we moesten stoppen. Stoppen met alle medicatie.
Ze slaakte een zucht en zei uit haar tenen... "Ik weet het ook niet"

Een paar maanden geleden, in november, zijn we gestart met medicatie omdat we het echt niet meer wisten. Elke keer weer moesten we te horen krijgen dat we geduld moesten hebben. Echt waar het volgende middel... Elke keer weer de teleurstelling, het verdriet, het....
Nu half maart stoppen we dus met alle medicatie. Vanaf afgelopen maandag is hij helemaal gestopt met alle medicatie.
Dat voelt gek, als opluchting maar ook als bibbers... en nu...

Bij de psychiater zijn we nu dus klaar. zij kan niets meer voor ons betekenen.
Terug naar onze psychologe.
Met haar een krot gesprek gehad via de telefoon. Ze wil een MDO overleg inplannen.
Weer met dezelfde mensen. Mijn verzoek om breder te kijken neemt ze mee.
Kunnen er geen mensen van buitenaf, van een ander team of... meedenken.
Ik heb zelfs geopperd om een paar studenten op deze casus los te laten.
Een frisse kijk wellicht.

Omdat onze psycholoog en psychiater niet op dezelfde dagen werken is overleg vaak kort en lastig in te plannen waardoor dingen ook weer langer duren.
Vandaag zouden ze proberen contact te hebben. Gister heeft ze het in ieder geval in het teamoverleg besproken.

Maar ik wil niet stilzitten. Kan ook niet stilzitten.

In de nieuwsbrief van school zag ik staan dat school een Maatschappelijk werkster heeft aangetrokken. Wellicht zou zij wegen weten.
zij is werkzaam bij http://www.altra.nl/

Onze psychologe op de hoogte gesteld dat ik haar ging mailen.
Dat heb ik inmiddels gedaan.
Vandaag zal ik een eerste telefonische afspraak met haar hebben om te kijken of ze iets voor ons zou kunnen betekenen.
En als het goed is wordt ik door onze psychologe gebeld met de stand van zaken.
Want ja.... wat nu....

Mn hoofd tolt...
Onze kanjer doet het de afgelopen dagen heel erg goed.
Voelt zich langzaam aan weer zichzelf worden.

Ook nu weer kunnen we niet anders dan er biddend doorheen gaan.
Vader gaat met ons mee, dat weet ik, dat ervaar en voelen we ook zeker.

Daar houd ik mij aan vast....

Fijne dag nog iedereen...

Liefs Zus en Trijntje