Jezelf even bekijken vanaf een afstandje.

Soms is dat nodig.

Althans...

Soms vraagt je lijf daarom.

In mijn geval, mijn lijf vraagt er om.

Al tijden enorme last van mijn nek.

Maar goed, niet zeuren en doorgaan.

Na ruim een half jaar aan modderen toch besloten naar de fysio te gaan.

Daar viel eigenlijk niet veel anders te zeggen dan, pas op jezelf!

Maar weet je ik pas zo graag op iemand anders.

Van een afstandje naar jezelf kijken. 

Wat doe ik allemaal, en vooral daarin wat doe ik voor mijzelf....

Het besef dat ik mijzelf een beetje verwaarloos komt stapje voor stapje binnen.

Die nekpijn komt ergens vandaan dat snap ik ook.

Kijk, ik ben iemand die het liefst dan twee of als het echt moet drie keer naar fysio gaat en er dan vanaf is.

Maar goed ik kwam er al heel snel achter dat dat zo dus niet werkt.

Jammer genoeg....

De komende tijd ga ik dus mezelf eens van een afstandje observeren.

Wat doe ik, hoe reageer ik daarop en wat is daarvan de consequentie...

Leer jezelf kennen.

Ookal denk je te weten wie je bent en wat je valkuilen zijn. Toch kom ik er dus al snel achter dat ik helemaal niet goed mijn valkuilen ken. Mijn nek gaat tenslotte niet vanzelf over dus ergens gaat er iets mis....

Dus komende week neem ik de proef op de som.

Hopelijk kan ik dan volgende week dinsdag vol trots tegen de therapeut zeggen dat ik mezelf toch echt wel heel goed kon, of eigenlijk ken....

please  :)

Liefs Zus en Trijntje