Leven bij de dag

M'n vorige blog ging er al over...
Een vol hoofd, druk, spanning, veel....

Zo gaat het nog steeds.
Een paar maanden geleden had ik vreselijke jeuk op mijn hoofd en benen.
Dat bleek spanning te zijn. Deze week is dat weer terug helaas.
Ahh wat vervelend zeg. Blijven jeuken zonder dat er iets zit of iets aan de hand is.
Puur van de spanning.

Gelukkig wordt het weer beter. Daar ben ik echt zo blij mee. Die heerlijke zonnestralen in de tuin.
Gewoon lekker in de tuin kunnen rommelen met onze kleine diva. Al is het maar de ramen lappen met het zonnetje er bij, het onkruid van de winter weg halen en de passiflora die de winter goed heeft doorstaan weer op binden.
Heerlijk om te zien dat de lente er aan komt.

Daar knap je toch echt alweer zo van op...

Met onze middelste kanjer zijn we het vervolg traject in gestapt. De jeugdriagg van de week voor een intake gesprek bezocht. Wat een spanning gaf dat vooraf zeg. Wetende dat je weer je hele verhaal moet vertellen. Wetend dat onze kanjer weer met de billen blood moet voor zijn gevoel. Weer alles vertellen, weer zeggen wat je voeld en denkt en meemaakt. Het was goed. We hebben echt een goed gesprek gehad. Nu is weer de tijd van het wachten aan gebroken. Eerst gaan ze met elkaar om de tafel om te kijken wat het behandel plan / stappenplan gaat worden. Toenw e vroegen hoelang we daar op moesten wachten was de reactie snel... "Het is erg druk dus ik denk dat we u over 3 weken contacten wanneer we weer bij elkaar komen en wat we dan gaan doen...." 3 weken wachten. wachten op een nieuwe datum voor een nieuw gesprek, een onderzoek misschien of....
Geen idee....

Onze kanjer heeft het zo goed gedaan. Zo ongelooflijk trots zijn we op onze kanjer. Het ging prima....
Nu wachten....

M'n hubbie is inmiddels weer 4 halve dagen aan het werk. Spannend is dat ook weer. Elke dag als hij thuis komt is het toch weer spannend. Hoe is het gegaan. Hoe voelt hij zich, wat zal hij zeggen....
Er is hem geadviseerd om na het werk de mountainbike te pakken en een uurtje te gaan fietsen. Dat doet hij geregeld en ik moet zeggen... Heerlijk! Eerst even z'n kop legen voordat hij echt thuis komt met zijn verhalen. De helft is dan al afgezwakt merk ik.

Morgen voor het eerst met z'n manager om de tafel over projecten die lopen en moeten worden opgepakt. Hij ziet er als een berg tegenop. Daardoor merk je toch spanning in huis.
Maar ook nu weer stap voor stap dag bij dag.
Mijn kalender bekijk ik per dag. Niet meer vooruit. Sta voor stap.
Voor mij staat er morgen ochtend een koffieochtend op de agenda met een vriendin. Heerlijk. Even bij praten. Even gewoon gezellig zitten en koffie drinken. Niets moet....

Tijd nemen voor de dag, voor elkaar voor het moment.

God laat ons niet los. Laat mij niet los...
Ook al gaan we door een moeilijkere periode heen, God is er bij dag aan dag.
Dat ervaar ik elke dag weer.
Geen een stap hoef ik alleen af te leggen want ik weet dat Hij er bij is.
God is met ons een plan begonnen en maakt dat af!
























Elke dag sta ik met God op en ga ik met God naar bed. Daardoor kan ik aan wat ik moet dragen op dit moment. Dat is goed. Meer dan goed.
Ookal voelt het soms zo zwaar.... Het is niets in vergelijking wat Jezus voor mij heeft gedaan.

Dankbaar ben ik dat ik mag ervaren dat er altijd iemand met mij meeloopt waar mijn reis ook heen gaat...

Vader gaat mee.....

De zon komt op maakt de morgen wakker....
Mijn dag begint met een lied voor U.... En wat er ook gebeurd en wat mij mag overkomen....
Laat mij nog zingen als de avond valt....
Looft de Heer om mijn ziel!!

Gezegde dag vandaag....

Liefs Zus en Trijntje