dinsdag 15 september 2015

Hoe gaat het met je?

School is alweer een aantal weken oud en ik moet zeggen... Dat merken we in huize Zus en Trijntje.
Onze middelste kanjer is weer sneller "vol" waardoor er zo nu en dan weer flinke uitbarstingen zijn.
Afgelopen week kon ik dat goed aan hem merken.
De maandag is altijd een prima dag. Niet te druk op school, geen grote hobbels te nemen en de gedragscoach van school haalt hem altijd een half uur tot een uur uit de les voor een praatje, een kletsje over hoe het gaat en ze is met hem aan de stoei over hoe het brein nou eigenlijk werkt.
Onze kanjer leert van haar dat niet alle informatie die we zien, horen, ervaren even belangrijk zijn en dat we moeten scheiden in belangrijk, minder belangrijk, niet belangrijk.
werken met vakjes of ook wel laatjes in je hoofd.
Hij moest een paar weken terug zijn hoofd tekenen hoe hij vol zit op een schooldag....
Vol verbazing zitten kijken.... Hoe is het nu en hoe zou het moeten zijn.... Het hoofd wat hij zelf tekende was gewoon chaos. Alles stond door elkaar heen, van spelen tot leren van huiswerk tot...
Daar is hij nu mee aan de slag aan het gaan. Om structuur daarin aan te brengen. Dat gaat stapje voor stapje.
De maandag is dus een prima dag.

De dinsdag, woensdag en donderdag zijn overvolle dagen voor hem. Heel veel te doen op school qua opdrachten, prikkels, gedachten. Woensdag heeft hij altijd een andere leerkracht dan de rest van de week. Eerst dacht ik serieus dat de woensdag een eitje zou zijn. Het is tenslotte een halve dag school. Niets is minder waar. Die leerkracht benadert hem anders, verheft zijn stem met regelmaat, is sneller geirriteerd als dingen niet lopen zoals hij wil. Onze kanjer loopt deze dag op zijn tenen.
Deze drie dagen zijn voor hem eigenlijk elke week weer een martelgang. En dat merken we thuis. Vooral de woensdag en donderdag zijn dagen dat ik op scherp loop. Hoe komt hij uit school, hoe is het gegaan deze dag.
Vorige week weer een enorme woedeaanval gehad. Een waar hij weer flink in bleef hangen en waar hij moeilijk uit kon komen.
Maar het is hem gelukt en na z'n anderhalf uur werd hij langzaamaan weer rustiger.
We zien waardoor het komt maar dachten dat we er zo weinig mee konden....

Inmiddels zijn we beide, mijn hubbie en ik, zover dat we niet in die fase van woede blijven hangen.
Wanneer het eenmaal is opgelost die woede dan proberen we het los te laten. Dat moet ook wel, we willen en kunnen het niet aan om er op terug te blijven hangen. Wat geweest is is geweest en de dag erna gaat het vast weer beter.
Die instelling zijn we onszelf aan het aanmeten. Noem het overleven, noem het.... Voor ons is dit op dit moment de goede manier.

Gister hadden we weer een afspraak bij het Riagg. M'n hubbie kon ivm werk niet mee. Voorafgaande aan het gesprek hebben we goed gesproken wat we wilde bespreken, waar we verder sturing bij wilde, hoe het nu bij ons thuis gaat en hoe wij ons voelen.

Al biddend op weg naar het gesprek.
We hebben een heel erg goed gesprek gehad. Om 10 voor 10 kwam ze me al uit de wachtkamer ophalen. Alles passeerde de revue. Van wat er fout was gegaan, hoe haar voorganger ooit ons als ouders als "het probleem van alles" had kunnen aanwijzen.... Alles...
Gesproken over hoe het nu gaat. Wat haar gedachte zijn bij onze kanjer.
Elke keer komen we toch weer uit bij het woord ADD maar dan zonder dromerigheid.
Onze kanjer is juist wel een actieve kerel die er van geniet om lekker buiten te spelen met andere kinderen. (niet overactief maar "gewoon" ) Wanneer ik de lijst lees wat er bij ADD hoort dan kan ik onze kanjer daar niet direct in plaatsen. Maar dat hij kenmerken heeft die zouden kunnen vallen onder ADD, dat zie ik wel.
We zijn er nog niet uit. Een diagnose traject in vind ik lastig en ookal wil ik geen ongelukkig kind vind ik het ook lastig om zo definitief een diagnose te horen. Wellicht geeft het ons handvatten, wellicht ook nog niet.
Besloten om eerst nu 4 weken te kijken hoe het verloopt op school.
Hoe is de druk daar nu en wat valt daar nog intern begeleider van school.
Wat kan school nog meer doen zodat onze kanjer rustiger uit school komt.
Thuis doen we er alles aan. Er ligt niet meer in ons vermogen en we komen er gedurende de afgelopen weken weer achter dat het zo te maken heeft met de druk op school.

Met een stapel aantekeningen heb ik nu de lef om school aan te spreken op het klassikaal gedrag. Maar ook op het gedrag van leerkrachten. De ene leerkracht gaat prima met onze kanjer. Toch valt er bij beide winst te behalen. Onze kanjer zal nog meer lessen uit de klas moeten. Een hele dag in de klas aanwezig zijn is voor hem niet haalbaar en mond uit in woede uitbarstingen omdat hij het allemaal niet aan kan.

Verder ga ik toch verder op zoek naar een boerderij in de buurt waar onze kanjer wellicht 1x per maand een zaterdag mee kan draaien. We hebben gemerkt dat hij daar zoveel rust maar ook weer energie uit haalt. Er achter gekomen dat je wanneer je zoiets vraagt aan boeren er direct de tegen vraag komt of hij een "zogenaamd rugzakje" heeft. Dan kan opeens veel meer. Dat doet mij wel erg veel zeer. Waarom?? waarom moet je iets mankeren, hebben voordat je in aanmerking komt.

Ook kwam de mevrouw van het riagg met een hond op de proppen. Dat zou erg goed zijn voor onze kanjer. Ik begon te lachen en zei dat ik ook daar al mee bezig was. (net als de boerderij)
z'n anderhalve week geleden is er een hond van een vriendinnetje van mij in huis geweest. Mijn hubbie heeft het niet zo op honden dus was er nogal verbolgen over dat 'dat beest' in huis was geweest. Maar toen hij merkte dat onze kleine diva die op dat moment wel thuis was geweest er zo vol van was is hij wel gaan malen. Het is een lieve, schone, niet al te grote en kortharige hond die prachtig is en goed luistert.
 Toen ik gister vertelde wat er bij het riagg besproken was zei hij dat hij aan het idee aan het wennen is en dat hij de hond wel een keer een weekendje in huis zou willen hebben om te kijken hoe dat dat is en gaat.
Wie weet, niet nu op stel en sprong, maar wie weet komt die hond er nog wel.
Voor onze middelste kanjer zou het in ieder geval heel goed zijn, daar zijn we wel achter. Nu wij nog. En ja dan de vraag wat voor soort hond. 1 ding weten we wel zeker, hij moet kortharig, rustig en niet te groot zijn.

Als je nu dus aan mij vraagt hoe gaat het? Dan zeg ik goed.
Niet gelogen maar echt goed. Natuurlijk zijn er dagen bij die echt mega zwaar zijn, maar er zijn ook dagen die mega goed gaan. Daar klamp ik mij aan vast. De dagen die niet goed gaan willen we niet op de voorgrond zetten maar snel achter ons laten en genieten van de momenten die nu heel goed gaan.
We zouden het niet aan kunnen om weer terug naar af te vallen. Daar gaan we samen, mijn hubbie en ik, alles aan doen om dat te voorkomen.
Dat kost tijd en heel veel energie, maar we kunnen het aan. Samen met God kunnen we alles aan.

Liefs Zus en Trijntje









4 opmerkingen:

  1. Dat zeg je mooi: samen met God kunnen we het ( alles) aan.
    Ik hen zelf ADD en ik kan me geen enkele woede uitbarsting van mezelf herinneren. En ook niet bijzonder actief als kind. Ik speelde wel buiten maar dan verzon ik meer dingen met mijn vrienden. Ontzettend veel fantasie :)

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Dank aritha voor je reactie.... We hebben begrepen dat je ook ADD in vele verschillende vormen schijnt te hebben. Wij zijn nog niet zover dat er een diagnose is gesteld, maar er is al zoveel afgevallen en dit schijnt nog steeds overeind te staan... Ook wij zien niet veel herkenning in de dingen die we op internet vinden over ADD, maar goed... we zijn er mee aan de stoei zeggen we dan maar. Wanneer je maar eens handvatten kreeg van zo en zo kun je het beste met hem omgaan dan gaat het het beste en zit hij het lekkerst in zijn velletje.... Ach na 6 jaar aantobben komt er vanzelf een dag dat we zeggen.... zucht... ja dit is het! maar nu geniet ik van elke minuut die wel goed gaat!
      liefs ....

      Verwijderen
  2. Respect voor je...je manier van er mee omgaan en je openheid hier...
    Heel veel sterkte...
    Liefs Ilse

    BeantwoordenVerwijderen

Laat gerust een berichtje achter ....