dinsdag 1 december 2015

Waar ben jij op gericht....

We zijn nu 3 weken op weg.
Onze middelste kanjer zit inmiddels aan de medicijnen en ik moet zeggen, wow wat n inmense hubbel was dat voor ons.
Al meerdere keren hebben ik er over geschreven, maar nu dat we dan toch echt gestart zijn. We vinden het nogal een dingetje.
We zitten nu dus in week 3.
En echt duidelijke vranderingen, ik zie ze nog niet.

We zijn gestart met medikinet 10 mg. Elke week kunnen we ophogen en inmiddels zitten we dus op 30 mg.
Toen ik de 30 ging halen bij de aphotheek werd gevraagd  of hij al rustig was, want zo voegde ze er aan toe, meestal zie je echt wel al verschil bij 20 mg hoor!
Bah wat een nare vraag. Daar krijgt hij het helemaal niet voor, en nee, uhh ja, uhh ga ik me nu staan verdedigen??

Verbijsterd over dat ik ging uitleggen waarvoor hij het kreeg vertelde ik ook dat we nog niets anders zien en dat we daar enorm van balen. Mijn snauwende reactie was dat we al 6 jaar aan t tobben was en dat we echt niet anders konden dan starte met medicijnen. Wij hadden t graag zonder gedaan....

Ze bedoelde t wellicht helemaal niet zo, en misschien was mijn reactie veel te overtrokken, maar ja ik wil ook graag verandering zien, maar die zien we niet...

Het afgelopen weekend weer met regelmaat een enorme woedeaanval helaas. En ook gisteravond was het flink raak. Waar komt het toch door, waar ligt het toch aan.

Zatrdag mogen we nog 1 keer omhoog (naar de 40) en de week erop hebben we dan weer een afspraak gepland staan bij de psychiater.
Zal dit het middel echt zijn, zijn we gewoon nog niet hoog genoeg. Is dit helemaal niet het juiste middel voor hem misschien.

Hij is wel anders. Hij kan nu met onze oudste kanjer echt een spelletjes zitten doen zonder uiteinderlijk in een woedeaanval te belanden. Schaken vinden ze allebei geweldig en zitten ze nu dus met regelmaat te doen. Als we zouden zeggen dat niets zichtbaar is is dat dus niet het geval.
Zelf geeft hij echtr aan dat zij  hoofd gewoon nog steeds zo extreem vol zit end at hij dat dus nog steeds niet kan legen.

Wat moet je er mee, je staat zo machteloos. Aan de ene kant zie je dat hij op sommige momenten dingen beter kan reguleren, dat hij het betr aankan, en op andere momenten die echt niet afwijken van normaal, kan hij het totaal niet en gaat het nog net zo hard mis als 4 weken geleden.

En dan dat methylfenidaat
... dat heeft hij 1 keer gebruikt, maard aar werd hij zo inmens angstig van vertelde hij achtraf. Hij had het na schooltijd ingenomen en ging daarna nog even naar  mijn zus.
Omdat hij niet wist wat hij met zichzelf aanmoest heeft hij daar meer onder tafel in een hoekje gezeten dan actief deelgenomen aan gesprekken of spelen. Heel vaag... hij was ook vast besloten dat niet meer in te nemen.
Dat hebben we dus ook niet meer gedaan.
We nemen het volgende week allemaal mee.

Ik werk graag met boekjes. Er zitten er altijd een paar in mijn tas. Een voor mn werk, een voor de psycholoog, een voor de psychiater, voor de leerkracht...
Alles schrijf ik op. Zo kan ik terug lezen hoe dingen gegaan zijn, wat er is besproken of afgesproken. Dat werkt gewoon voor mij erg goed.

Er zitten dus weer wat volle bladzijde in het boekje met de omschrijvingen van hoe het gegaan is, hoe de woedeaanvallen gegaan zijn en beleefd....

Ik merk aan mezlef dat ik echt moe begin te raken. Mijn hoofd is moe.
De december maand is alweer begonnen en onze eerste psychologe had ons bij haar laatste gesprek met ons gezegt, jullie zullen een lange adem nodig hebben. Ik hoop voor jullie dat jullie aan het einde van het jaar meer duidelijkheid hebben....

Die duidelijkheid is er helaas niet. We zij op weg, maar of dit de goede is.....

Advent..,, die weg wil ik gaan met ons gezin elke dag een stapje dichter naar kerst toe. Ons hart richten op Jezus elke dag weer... elke dag een stapje dichter naar Hem toe gericht....

En hoe mooi laat God dan gister aan onze kanjer merken dat Hij voor hem zorgt.
We lezen en bidden om beurten. Elke dag een ander en gister was onze kanjer aan de beurt....
Zijn gebed, het gebed van die dag was...




Hoe bijzonder... toen heb ik wel even wat tranen laten vloeien....
Weken geleden was ik aan het vertalen, herschrijven, lezen, uitwerken... En precies nu, precies hij lees dit gebed....

Wanneer we continu op Hem gericht zijn kunnen we het aan ondanks alle moeheid die dit mee brengt....
God is zo groot!
Op Hem wil ik gericht zijn!

Liefs Zus en Trijntje


4 opmerkingen:

  1. Wat een pittig verhaal. Ik herken er veel van. Onze zoon heeft adhd. Hij had ritalin waar hij wel op reageerde maar niet optimaal. We zijn nu bezig met het Pelsser RED dieet. We weten niet wat we meemaken. Hij is veel relaxter, geen driftbuien en opstandig gedrag meer en de sfeer in huis is sterk verbeterd. En dat zonder ritalin. We zijn zo blij. We hebben ook zo lang gekeken, getwijfeld, moedeloos geweest en radeloos soms. Misschien is dit voor jullie ook de oplossing. Zoek er eens naar op internet. Sterkte!

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Dank voor je reactie.
      Het dieet hebben wij een klein jaar geleden desproken met onze (toen) psychologe, met degene van onze zorgverzekering en zelf onderzoek gedaan.
      Omdat dit dieet echt strikt gevolgd moet worden en er niet een centrum binnen een uur rijden van ons huis af is en het bovendien erg kostbaar is hebben we toen besloten om hier niet mee aan de slag te gaan. De belasting van het heen en weer gaan naar het centrum bracht ons geen goed gevoel evenals de hoge kosten.
      Ik ben wel blij verrast te horen dat jullie er zoveel baat bij hebben.
      Het dieet is afgesteld en nu is t een kwestie van je er aan houden en dat is het moet ik me dat zo voorstellen? Doet jullie hele gezin mee of enkel jullie zoon?
      Mag ik vragen hoe oud hij is?
      Nogmaals dank voor je reactie.... zal het nog eens bekijken allemaal... Wellicht. ...
      Lieve groet Zus en Trijntje

      Verwijderen
    2. We zijn net bezig met het introduceren van nieuwe voeding. We hebben tarwe achter de rug. Daarvan weten we nu dat hij niet tegen veel tarwe kan. Twee boterhammen op een dag gaat goed. En nu zijn we met kaas bezig.
      Voor ons is het niet zo ver weg. Maar je hoeft er niet zo vaak heen en je kind hoeft er ook niet heen. De eerste drie/vier keer moet je wel echt en voor de rest kan het telefonisch.
      Onze zoon is 12 en zit in de eerste van het voortgezet onderwijs. Op zich een lastige leeftijd maar hij is zelf ook erg gemotiveerd.Dat scheelt natuurlijk. Ik doe met hem mee en de rest van het gezin eet gewoon. Al hoewel iedereen zich wel aanpast en er minder lekkere dingetjes zijn. Gewoon omdat dat sneu is.
      En het is duur. Klopt. We hebben er voor gespaard. Omdat hij en wij als ouders ons ook niet lekker voelden bij jarenlang ritalin slikken. (Hij slikte het ruim 3 jaar) Het werkte niet optimaal, geen eetlust, inslaapproblemen, pittig gedrag als het uitwerkt. En het is gewoon een soort wonder als je ziet gebeuren dat zo`n dieet werkt. Je hoopt erop maar durft het niet te geloven als het zo is. Het is in het begin pittig, maar het went snel. Succes!

      Verwijderen
    3. wow... Wat heerlijk om te lezen dat hij zelf gemotiveerd is zeg... Om heel dankbaar voor te zijn, want dat is toch wel essentieel met een dieet. hogere school, puber, kantine op school, vrienden, fijn hoor dat hij er zelf zo achter staat.
      vind t wel mooi om zn verhaal te lezen, dat zet mij zelf weer in een onderzoek/uitzoek modes.... Sparen er voor, das ook een goede... het is z'n bedrag en aangezien de verzekering echt zo een klein gedeelte maar mee betaald.
      De medicijnen houden we al jaren tegen, dit is echt voor ons idee een laatste handgreep om aan te pakken....
      Volgende week gaan we weer naar de psychiater we zijn benieuwd wat zij er van vind, adviseert en zegt want dit.....
      Dank dat je dit wilde delen... Bijzonder....
      Jij ook sterkte... Dikke hug Zus en Trijntje....

      Verwijderen

Laat gerust een berichtje achter ....