Beetje stil, beetje op....

Het is al even wat stiller op mijn blog....

Gisterochtend gezellig met een stel vrouwen, vriendinnen mijn verjaardag gevierd hier thuis.
Een heel gezellige ochtend gehad. Echt jarig mogen voelen.

En dan vandaag...
Vandaag even letterlijk stil gezet. Moe... zo intens moe!
Al dagen zo intens moe...
Gisteravond om 17.00 uur mijn bed in gekropen en vanmiddag om 13.00 uur er voor het eerst uit gekropen. En nog steeds mega moe.

Vanmiddag moest ik met onze middelste kanjer naar de psycholoog. Voor de laatste keer.
Dat was we even een dingetje.
Ze is zwanger, dus kocht onze kanjer een schattig babypakje bij de prenatal.
Schattig. Zo trots als hij op dat cadeautje was.
Samen op weg naar het dorp verderop voor het laatste gesprek daar. Afsluiten, afronden....

We hebben een heel erg goed gesprek gehad.
Een open en eerlijk gesprek waarin ze naar onze kanjer uitte hoe mega trots ze we niet op hem is.
We zijn er nog lang niet, maar hij heeft a zoveel geleerd, en wij als ouders ook.
Hij uit zich nu veel beter en dat is al zo vee gewonnen.
Daardoor weten we meer hoe hij zich voelt, wat er in hem omgaat.
Zo ongelooflijk dankbaar voor de vooruit gang die we kunnen zien. Ondanks dat we weten dat we er nog lang niet zijn.
Het traject gaat door.
Onze volgende halte is de gespecialiseerde ggz. Een nieuwe fase. Met weer onderzoeken, weer praten, weer tips, weer....
Maar we staan er zeer voor open. We willen leren begrijpen, eren ervaren hoe onze kanjer zich voelt, hoe hij de dingen ziet en ervaart.
Weer door leren waar we gebleven zijn, en hopelijk er zo achter komen hoe onze kanjer lekkerder in zijn vel kan komen te zitten.

Trots op waar we nu al zijn gekomen. Trots op hoe onze kanjer alles heeft ondergaan. Trots dat hij wilde leren, wilde groeien, wide begrijpen. Gewoon heel trots op onze kanjer.

Volgende week woensdag is het zover. Dan worden we s'morgens verwacht met z'n drietjes. Onze kanjer, mijn hubbie en ikzelf. Spannend, heel spannend, maar wat kijken we er ook naar uit.

Onze kanjer vertelde hoe het nu op school gaat end at hij nu durft te zeggen als iets niet gaat zoals hij wil of hoopt of had verwacht. Hij krijgt meer les in een klein groepje. De leerkracht maakt nogal eens "grapjes"als dat zijn sommen uit groep 3 weet je die niet? of kan je dat niet lezen, moet je mijn brilletje even lenen?
Opmerkingen die je kunt zien als een grapje. Voor hem is dat een regelrechte ramp. Of het nu tegen hem gericht is of niet hij vind het vreselijk. Propt het op en is thuis mega explosief.
De psychologe zei.
Weet je kanjer, in de Bijbel staat het heel mooi beschreven dat je tong as een tweesnijdend zwaard is.
Je kunt dingen zeggen die voor een ander heel anders over komen.
We zijn blij dat hij nu aangeeft dat het hem pijn doet, ookal denkt de lerares het is een grapje.
Daardoor is hij rustiger...
Zo fijn....

Eke avond leg ik de namen van onze Kinderen in Vaders handen.
Hij gaat mee, ook de nieuwe stap in!

Liefs Zus en Trijntje